fbpx

Jak (nie) wyglądać w internecie? – subiektywny ranking zdjęć profilowych na LinkedIn

O tym, że rekrutacja przez media społecznościowe, a w szczególności LinkedIn, nabiera coraz większego znaczenia pisałam szeroko tu, w poście o social recruiting, a o tym czy warto zamieszczać w CV zdjęcie, można znaleźć gdzieś na końcu tego posta, o idealnym CV. Dla tych, którym przyświeca filozofia TL; DR przechodzę do konkretów: istotne jest także jakie to jest zdjęcie. Co powinno (i nie powinno) na nim być? Przedstawiam Wam mój Subiektywny ranking zdjęć profilowych na LinkedIn, który może również służyć jako poradnik – jak wyglądać w (profesjonalnym) internecie?

PS Większość tych rad również tyczy się zdjęć w CV!

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista cv jak pisac cv list motywacyjny rekrutacja rynek pracy profil linkedin
Windows dla Unsplash

Profil: Dusza Towarzystwa

Myśli, że: w ten sposób pokazuje swoje wysokie umiejętności komunikacyjne i skuteczną pracę w zespole.

Rekruter myśli, że: nie wie co myśleć, bo nie wie, która osoba na zdjęciu, to Ty.

Ocena: 2/10. Hej, ja też mam znajomych. Każdy jakichś tam ma, ale zdjęcie profilowe w profesjonalnym portalu, to nie jest miejsce na tego typu przechwałki 😉 O cechach, które chcesz przekazać, lepiej napisać, a jeżeli już koniecznie musi być zdjęcie pracy zespołowej, to dodaj je jako banner. Nie jest też dobrym pomysłem przycinanie zdjęć grupowych, bo zawsze trafia się jakieś zbłąkane oko czy dłoń.

Morał: Na zdjęciu profilowym należy być w pojedynkę. (Dwa punkty za to, że na pewno się wyróżnimy, ale nie wiem czy z dobrych powodów…)

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista cv jak pisac cv list motywacyjny rekrutacja rynek pracy profil linkedin
Mehrad Vosoughi / Adrew Neel dla Unsplash

Profil: 3pkt do profesjonalizmu

Myśli, że: gajer dodaje powagi i profesjonalizmu

Rekruter myśli, że: ma rację LUB Co robi tu ten sztywniak?

Ocena: 8/10 LUB 4/10. Nie każdy nosi garnitury tak jak Kendall Roy, ale jeżeli to Ty nosisz garnitur, a nie garnitur Ciebie, to jest to często najlepszy wybór. Podobnie w przypadku kobiet i neutralnej, białej koszuli (ewentualnie z marynarką). Zanim klikniesz „dodaj zdjęcie” zadaj sobie jednak pytanie, czy to jest właśnie strój, którego oczekuje od Ciebie Twój wymarzony pracodawca? Jak ubierają się ludzie, pracujący w tej firmie? Dostosuj odpowiednio!

Morał: strój na zdjęciu profilowym powinien odzwierciedlać ubiór, który nosisz/będziesz nosić na co dzień do pracy.

Pro tip: Jeżeli nie wiesz, jaki dress code stosowany jest w firmie, do której chcesz aplikować, wyszukaj na LinkedIn jej pracowników (najlepiej z HR), by się o tym przekonać.

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista cv jak pisac cv list motywacyjny rekrutacja rynek pracy profil linkedin
Gabriel Silverio / Jon Tyson dla Unsplash

Profil: Od ucha do ucha

Myśli, że: uśmiech zachęci rekruterów do kontaktu

Rekruter myśli, że: to bardzo miła dziewczyna i chętnie zaprosi ją na rozmowę o pracę.

Ocena: 8/10. Badania wskazują, że osoby, które uśmiechają się na swoich zdjęciach profilowych postrzegane są jako bardziej kompetentne, wpływowe i łatwiejsze we współpracy. Uśmiech, na którym pokazujemy zęby jeszcze dodatkowo wzmacnia ten efekt. Ponownie, jednak, należy mieć na uwadze pracodawcę i swoją osobistą markę – jeżeli jesteś raczej poważną osobą, lub Twoja przyszła praca taka jest, raczej nie umieszczaj zdjęcia, na którym widać Ci ósemki.

Morał: uśmiechnij się!

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista cv jak pisac cv list motywacyjny rekrutacja rynek pracy profil linkedin
Alex Iby / Fab Lentz dla Unsplash

Profil: Kto to jest?

Myśli, że: aura tajemniczości wzmocni ciekawość

Rekruter myśli, że: nie ma na to czasu

Ocena: 0/10. Celem zdjęcia na profilu lub w CV jest przede wszystkim rozpoznawalność. Wszelkie zdjęcia tyłem, zamazane czy dziwnie oświetlone to na pewno ciekawe zabiegi artystyczne, ale ich miejsce to prędzej Instagram. Inną rzeczą jest wybranie zdjęcia, które w niczym nas nie przypomina. Jeżeli drastycznie zmieniłaś / zmieniłeś wygląd, minęło parę lat lub Twoje zdjęcie nie oddaje tego jak wyglądasz – wybierz inne.

Morał: wybieraj zdjęcie, które wygląda tak jak Ty i jest wystarczająco ostre i doświetlone.

Pro Tip: Zdjęcia profilowe na LinkedIn mają 400×400 pikseli i do 8Mb wielkości

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista cv jak pisac cv list motywacyjny rekrutacja rynek pracy profil linkedin
Daniil Kuzelev / Brett Jordan dla Unsplash

Profil: Oto ja

Myśli, że: na zdjęciu profilowym przede wszystkim należy być sobą

Rekruter myśli, że: to zdjęcie daje mu dokładnie te informacje, których potrzebuje by czytać dalej

Ocena: 9/10. Zdjęcie profilowe na LinkedIn lub do CV to właśnie takie zdjęcie, na którym nie szaleje się z pozą, z filtrami czy wizją artystyczną. Twarz powinna zajmować około 60% kadru, a najlepiej „działają” ujęcia mniej więcej od pasa w górę. Tło powinno być neutralne, ale nie oznacza to, że masz stać pod białą ścianą – chodzi raczej o otoczenie, które nie będzie odrywało uwagi od Ciebie.

Morał: jeżeli widoczna jest twarz, nie jest to selfie, a tło nie odwraca uwagi – jest ok! (Minus jeden punkt za to, by zawsze mieć z tyłu głowy adresata/pracodawcę. Może potrzebuje jednak czegoś bardziej crazy? Lub mniej?!)

Ten ranking jest oczywiście zabawą, mającą na celu pokazanie w dowcipny (mam nadzieję 😉 ) sposób jakie ustawić zdjęcie na swoim profilu LinkedIn. Jeżeli jeszcze go nie masz lub nie wiesz jak go założyć – zapraszam (do końca września jest promo na profile LinkedIn z pakietem START). Podobnie, jeżeli przerasta Cię cały temat idealnego CV, chętnie pomogę!

Żywot pracownika poczciwego – czym jest work life balance i dlaczego trzeba o to dbać?

Nie wiem jak to było u Was, ale w moim życiu mieszkańcy Dalekiego Wschodu często pojawiali się jako wzór pracowitości i oddania. Pamiętam, że stawiano ich etykę pracy jako wzór, a po przeczytaniu „Bojowej pieśni tygrysicy” byłam pewna, że właśnie tak wychowam swoje dzieci. Minęło jednak bardzo dużo czasu i kilka istotnych zmian w moim życiu: na serio zaczęłam karierę zawodową i życie „dorosłego człowieka”, doczekałam się własnych dzieci, a w Azji byłam kilkanaście razy i mogłam wyrobić sobie własną opinię na ten temat.

Jaka to opinia? Równowaga to podstawa, a work-life balance, czyli zachowanie równowagi między pracą a życiem osobistym, jest kluczem do spokoju i produktywności. Jest to dla mnie na tyle istotny temat, że zamierzam poświęcić mu na blogu sporo miejsca. I nie jestem w tej opinii odosobniona: niech za argumenty posłużą mi zmiany zachodzące w Azji właśnie teraz.

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista work life balance rynek pracy bayon kambodża
A oto ja, szukająca równowagi, w Azji, jeszcze przed tym wielkim oświeceniem, bo w 2006r (!)

996 – numer alarmowy?

Azjatyckie tygrysy, kolektywna nazwa na prężnie rozwijające się gospodarki Chin, Indii, Hong Kongu, Singapuru, Japonii czy Korei, ostatnie dziesięsiolecia spędziły na gwałtownym wzroście gospodarczym, wspieranym przez kulturę stawiania pracy zawodowej na pierwszym miejscu. Całkiem niedawno, bo około 2016r, chińscy przedsiębiorcy zaczęli się z dumą określać numerem 996, oznaczającym, że pracują od 9 do 21, 6 dni w tygodniu. Według raportu UBS Hong Kong, Tokio i Taipej zajmują 3 pierwsze miejsca jeżeli chodzi o ilość godzin przepracowanych w tygodniu.

Co dalej?

STOP

Taki system pracy i ogólnonarodowe przepracowanie doprowadziło do szeregu społecznych problemów: zaczynając od zdrowia psychicznego i fizycznego przez wyraźny spadek liczby urodzeń, kończąc na przerażającym zjawisku karoshi – śmierci z przepracowania. Zarówno pracownicy jak i pracodawcy powoli mówią dość i w ciągu ostatnich 2-3 lat podjęto szereg działań naprawczych:

Prezydent Korei Południowej, Jae-in Mun, podczas kampanii obiecał swoim wyborcom „prawo do odpoczynku”, co później zostało zrealizowane szeregiem zmian legislacyjnych: np. zakazem używania KakaoTalk poza godzinami pracy, znacznym obniżeniem napięcia elektrycznego po 19 w piątek czy oficjalnym obniżeniem maksymalnego tygodnia pracy z 68 do 52 godzin.

W Japonii rząd kończy prace nad rocznym limitem pracy (720 godzin), a firmy proponują własne inicjatywy – trochę o 4 dniowym tygodniu pracy w japońskim Microsoft, a także o work-life balance w trakcie pracy zdalnej pisałam tu. Warto wspomnieć też śpiewającego drona, który przypomina pracownikom firmy Taisei, że czas do domu. Brzmi to dużo przyjemniej niż w rzeczywistości, o czym można przekonać się oglądając poniższy filmik 🙂

Work-life balance wersja na Europę

Przykład azjatycki, zarówno ekstremum pracoholizmu jak i podjętych działań, podaję jedynie jako jaskrawy przykład nierównowagi. Wiadomo, że w warunkach europejskich czy polskich wygląda to zupełnie inaczej, a świadomość pracowników i kultura organizacji często same z siebie szukają środka. Dlaczego?

W sytuacji równowagi pracownik jest szczęśliwy i się rozwija, a pracodawca korzysta z jego zmotywowania i produktywności. Gdy nie jest, pracodawca często traci szansę na zrekrutowanie lub zatrzymanie największych talentów. Nie wierzycie? Czas na statystyki (a jak, myśleliście, że nie będzie? :)):

  • według badania Deloitte z 2016r 55% kandydatek/kandydatów odrzuci ofertę, jeżeli nie będzie się zgadzać z wartościami firmy, a także sposobem w jaki firma traktuje ludzi;
  • w tym samym badaniu 33% deklarowało, że zostanie w firmie 5 lat lub dłużej, tylko z powodu elastycznego podejścia do pracowników, ich godzin i miejsca pracy;
  • 47% ankietowanych czuło niepokój lub konieczność tłumaczenia się współpracownikom i przełożonym z chęci wzięcia legalnie przysługujących dni urlopowych, co znacznie wpływało na poziom ich wypoczęcia i zadowolenia z pracy;
  • jednym z głównych celów zawodowych jest obecnie ciągły rozwój – tak odpowiedziało 52% badanych przez PwC, w kontraście do 35%, dla których najważniejsze są pieniądze i stanowiska

Czas kończyć – dron już lata nad głową – i zająć się dla równowagi czymś innym. A Ty jak znajdujesz równowagę w swoim życiu? A może jej nie masz i czas zmienić pracę, na taką, która to umożliwi? KLIK KLIK 🙂

Biuro w kuchni – najważniejsze zalety i wady pracy z domu

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista work life balance rynek pracy praca zdalna praca z domu
Nelly Atnoniadou Unsplash

Zapraszam Państwa do jadalni, o, tutaj na wprost właśnie odbywa się międzykontynentalna telekonferencja. Przejdźmy do salonu, mijamy przedszkolaka w trakcie rytmiki przez Zooma, i jesteśmy w pokoju dziecięcym gdzie trwa spotkanie kreatywne na Teamsie. Brzmi znajomo? Praca z domu nadal utrzymywana jest w wielu polskich firmach, a nawet bez niepewności dotyczącej sytuacji epidemiologicznej, większość pracodawców deklaruje zwiększenie jej udziału w stosunku do stanu z przed Covid-19.

Tradycyjnie, statystyki 🙂 Eurostat podaje, że w 2019 roku z możliwości pracy z domu korzystało około 14% aktywnych zawodowo Polaków (jednak 10% to osoby korzystające z tego rozwiązania sporadycznie, w nagłych wypadkach), natomiast podczas pandemii udział ten wynosił od 35-40%. Biorąc pod uwagę wszystkie zawody, które z takiego rozwiązania korzystać nie mogą, procent ten jest ogromny! (dla porównania w USA było to nie więcej niż 30%). Możliwość sprawdzenia rozwiązania pod presją dała szybki wynik eksperymentu: według badania PWC, 74% pracodawców deklaruje zwiększenie udział home office po ustaniu pandemii.

Fajnie? Nie fajnie?

Oczywiście, że fajnie. Jednak jako zupełna rewolucja w sposobie funkcjonowania rynku pracy, wymaga głębszego przyjrzenia się dlaczego fajnie, a dlaczego jednak czasami mniej.

Pralka chodzi w tle – ZALETY PRACY ZDALNEJ

Po pierwsze: aspekt finansowy. Przy przyjęciu rotacyjnego kalendarza przychodzenia do biura, redukuje się jego koszty, bo przelicznik 1 pracownik = 1 biurko przestaje mieć zastosowanie. Wycięcie jednego dnia z tygodnia to wymierne korzyści związane z kosztami np. elektryczności – słynny już eksperyment japońskiego Microsoftu, który skrócił tydzień pracy do 4 dni, wskazał na 23% spadek w zużyciu energii (i 40% wzrostu produktywności, ale o tym więcej trochę dalej).

Są też wyraźne oszczędności dla pracowników – według raportu WGSN Adapted Lifestyles – Work przeciętny Amerykanin, korzystając z opcji work from home raz w tygodniu, rocznie wyda od 2000 do 6500$ mniej na benzynę, jedzenie poza domem czy opiekę nad dziećmi. Nie wiem, jakie dokładnie byłyby to oszczędności w przeliczeniu na polskie realia, ale niech wstanie każdy, kto teraz nie wspomina z rozrzewnieniem niewydanych na te właśnie kategorie złotówek z marca lub kwietnia 😉

Po drugie: czas i elastyczność. Nie trzeba dojeżdżać do pracy. A wykonywanie zadań można zaplanować wtedy, kiedy jest na to najodpowiedniejszy moment, najważniejsze, by były wykonane na czas. Możliwość zarządzania własnym dniem pracy pozwala pracownikom realizować work-life balance na najwyższym poziomie, a do zadań siadać w momencie największej inspiracji i produktywności: prawdziwa sytuacja win-win.

Po trzecie: produktywność. Trochę wypadkowa punktu pierwszego i drugiego. Oczywiście amerykańscy naukowcy (a dokładniej Prodoscore) to zmierzyli i Amerykanie byli o 47% bardziej produktywni w marcu i kwietniu 2020 (pracując z domu) niż w tym samym okresie w 2019. Wspomniany wcześniej Microsoft również zanotował znaczny wzrost – 40%. W ich przypadku chodziło o całkowitą rezygnację z jednego dnia w tygodniu, ale przywołuję ten przykład, jako dowód na to, że pracownik, któremu się ufa, że wykona swoje zadania, nie ważne gdzie jest i kiedy je robi – *werble* – faktycznie to robi.

Po czwarte: brak ograniczeń. To niby oczywiste i nic nowego, ale jednak da się współpracować globalnie bez uszczerbku dla jakości pracy. Da się też online zrobić naprawdę bardzo wiele rzeczy, które wcześniej nie były takie oczywiste. Wszystko wskazuje na to, że do tego zmierza sektor usług jako taki, więc przyzwyczajajmy się.

Po piąte: środowisko. Gdyby wszyscy mieszkańcy USA pracowali zdalnie przez połowę czasu, emisja dwutlenku węgla spadłaby o 51 milionów ton sześciennych rocznie (za Global Workplace Analytics). Czy to możliwe? Nie ważne – cokolwiek, nawet najmniejsze działania, które mogą prowadzić do poprawy sytuacji klimatycznej, powinny i muszą być podejmowane.

Po szóste: dystans społeczny i higiena. Pracując w domu jesteśmy mniej narażeni na kontakt z chorymi w biurze. Z drugiej strony, gdyby w firmie trafił się zakażony, nie miałoby to znaczenia z punktu widzenia procesów, jeżeli realizowane byłyby z domów.

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista work life balance rynek pracy praca zdalna praca z domu
Chris Montgomery Unsplash

Gdzie są moje spodnie? – WADY PRACY Z DOMU

Po pierwsze: brak równowagi. Według badań LinkedIn w okresie pandemii i pracy w domu, większość (86%!) pracowników odczuwało presję udowodnienia, że faktycznie pracują z domu, co skutkowało średnio 28 nadgodzinami w miesiącu. Tak – nadgodzinami na home office. Miało to też wyraźny wpływ na zdrowie: pogorszenie jakości snu oraz ogólnego stanu psychicznego.

Po drugie: oddzielenie życia zawodowego od prywatnego (i odwrotnie!). To ciąg dalszy punktu pierwszego, ale oprócz ciągłego bycia w pracy i zatracenia przez dom jego podstawowej funkcji (co już i tak dla wielu było wystarczająco trudne), pojawia się cały aspekt organizacyjny – wielu pracowników czuła się zagubionych w tym co wypada, a co nie wypada pokazać podczas videokonferencji. Dla jednych konwersacja z kotem to miły przerywnik, dla innych cokolwiek innego niż ściana w tle to już za wiele.

Po trzecie: problemy techniczne. Słychać mnie? A teraz mnie słychać?

Po czwarte: izolacja i rozkojarzenie. W domu zawsze się coś dzieje i zawsze jest coś do zrobienia, więc dla gorzej zorganizowanych połączenie jednego z drugim okazało się trudne. Wzrastało także poczucie izolacji. W moim odczuciu było to wynikiem pandemii i obostrzeń, jednak wymieniam to jako potencjalny minus dla tych najbardziej społecznych typów 😉 Zgadzam się jednak ze stwierdzeniem, że biuro jest miejscem budowania zespołu i burzy mózgów, więc jego całkowite zniknięcie nie wpłynie pozytywnie na produktywność.

Po piąte: brak dojrzałości kadry menadżerskiej i kodeksu pracy: to duży temat jak na jeden punkt. Polskie prawo pracy nie jest przygotowane na pracę zdalną jako zjawisko na szeroką skalę, jednak najwięksi pracodawcy i ich zrzeszenia już teraz lobbują za odpowiednimi rozwiązaniami, które ułatwią prawidłowe postępowanie. Dużo jest też do zrobienia w temacie nastawienia menadżerów, którzy nie wiedzą jak motywować, delegować i organizować zespół rozproszony. Nadal, wbrew danym statystycznym i wynikom, silnie ugruntowany jest pogląd, że jak kogoś nie widzę i nie mogę go kontrolować, to na pewno śpi i mnie oszukuje. Z tego powodu home office jako zjawisko zostało ocenione wysoko przez polskich pracowników, ale nisko przez polskich menadżerów.

Przejście na pracę zdalną właściwie z dnia na dzień było dużą próbą polskiego rynku pracy i w ogólnym rozrachunku widać, że udaną. Teraz czas na systemowe rozwiązania jej minusów, bo wszystkie z nich wydają się stosunkowo łatwe do naprawienia, a plusy pracy z domu są nie do przecenienia.

PS Jeżeli chciałabyś / chciałbyś zmienić pracę na taką, która oferuje pracę zdalną, możemy Ci w tym pomóc.

natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista work life balance rynek pracy praca zdalna praca z domu
Allie Unsplash

Śmierć employer brandingu – rynek pracownika vs. rynek pracodawcy

Jeżeli to jeszcze nie jest oczywiste, to informuję, że kocham statystyki. I rozpocznę od kilku, licząc na efekt coraz większych oczu podczas czytania.

  • w związku z pandemią koronawirusa 40% pracowników obawia się utraty pracy, a 60% obawia się obniżenia zarobków lub warunków umowy (za pracuj.pl);
  • według danych Randstad Polska w kwietniu 2020 liczba aplikacji kandydatów wzrosła rok do roku o 10%, liczba ofert ze strony pracodawców spadła o 40%;
  • GUS podaje, że spadek zatrudnienia, zanotowany w kwietniu 2020 jest największy we współczesnej historii Polski (częściowo ma to związek z rozwiązaniami z tarczy antykryzysowej, ale nadal mowa o 150 tysiącach etatów!);
  • Międzynarodowy Fundusz Walutowy prognozuje globalną recesję na poziomie 3% w 2020r, (w Europie 7,5%), jednak są to dane z okresu wypłaszczania się krzywych zachorowań – aktualnych prognoz nie podano.

A teraz użyjmy naszej podręcznej maszyny czasu i z nostalgią przypomnijmy sobie pytania, które zupełnie na poważnie krążyły po rynku pracownika jeszcze na początku roku:

  • Jak zachęcać pracowników by pracowali w konkretnej firmie: co, oprócz wysokich pensji możemy im dać?
  • W jakich modelach biznesowych sprawdzi się skrócony tydzień pracy?
  • W jakim tempie powinna wzrastać płaca minimalna i ile powinna wynosić?

Uatrakcyjnienie rynku pracy dla kandydatek i kandydatów jest teraz równie abstrakcyjne jak perspektywa globalnej pandemii w zeszłe Boże Narodzenie. Pojawiają się pierwsze analizy, dotyczące odbicia się gospodarki po lockdownie – dużo mówiono o okresie marzec-czerwiec, kiedy to panowało wiele obostrzeń, a z drugiej strony wdrażane były kolejne wersje tarcz antykryzysowych – i nie są one optymistyczne.

Co to oznacza dla przeciętnego pracownika? Co możesz zrobić, by zwiększyć swoją pewność na rynku pracy?

  • kliknąć tu 😉
  • bądź na bieżąco: sprawdzaj najnowsze ustalenia dotyczące rynku pracy w wiarygodnych źródłach, znaj swoje prawa i możliwości, by móc podjąć dyskusję z pracodawcą, jeżeli znajdziesz się w trudnej sytuacji;
  • przyzwyczaj się do niepewności: nikt nie wie ile to jeszcze potrwa i do czego zmierza, więc proaktywne nastawienie, a także zrozumienie sytuacji zupełnie zmieni narrację Twojej sytuacji zawodowej;
  • załóż, że nic już nie będzie takie same i zastanów się, jak możesz to wykorzystać. Sytuacje graniczne często są wynikiem usprawnień i nowych pomysłów – to teraz jest czas by wziąć sprawy we własne ręce lub zaproponować szefowi wymyślone przez siebie rozwiązania. „Elastyczność”, ulubiona fraza z wielu CV, teraz faktycznie nabiera znaczenia.
natalia florek personal branding doradztwo zawodowe marka osobista work life balance rynek pracy praca zdalna praca z domu
Johnson Wang Unsplash